چې عُمّــال ېې بد مذهب وي

چې عُمّــال ېې بد مذهب وي
د اعمــــــالـــــــــو پۀ سبب وي

د ښـــادۍ طمـــــــع عبس ده
چـــې نا اهلــــه پۀ منصب وي

تـــــرقي به څنګـــــه کېــــــږي
چې چاؤدنې شور شغرب وي

دا خبـــــــــره ازمــــــــــــوده ده
چــــــرته ډب هلتـــــه ادب وي

سړے نۀ دے بې لۀ مینــــــې
کۀ عجــــــم وي کۀ عـــرب وي

خیام ويشي جــــــام د مینې
کـــــۀ د چــــــا وته طــلـب وي

خيام يوسفز ے

 

راته يَــــو نظــــــــــر کـاتۀ دې يَـــــو پۀ لس وي

راته يَــــو نظــــــــــر کـاتۀ دې يَـــــو پۀ لس وي
دَ خَـــروار نه خو يَــــــــــو چونګ نمونه بس وي

کۀ دې دا ځل ستــرګې هغه شان خوَږې کړے
ګـــــورې لافې دَ شېخۍ به مې تس نس وي

دَ کتاب پۀ کوم يَو ورق کښې چې دې نوم وي
ما به ايخــــــــــــې بڼـــــه هلته دَ طــــاوَس وي

ستا محفل کښـــې زما داســـــې کېفيت وي
لکه څنګـــــــه چې دَ غل پۀ ګېــــــره خس وي

ستا پۀ دَر کښې به مؤمن عاشق خوشحال وي
منافِـــــــق لکـــه چې طير في القَفَس وي

ده ناشــــونــې چـې خيام به چــرې موړ شي
دَ رِندانــــــــو پۀ هـــوَس کښې بل هـــوَس وي

خيام

 

نۀ دَ مرګ، نۀ دَ حيات دي

نۀ دَ مرګ، نۀ دَ حيات دي
ربه دا څنګــــه حالات دي ؟

چرته ښکار مغيث منيب شي
چـــــرته ډزې پۀ جمات دي

کينې حسد ته سجدې دي
دا دَ دور لات منــــات دي

څۀ حالات سمجوته نۀ کړي
څۀ زمونــــــــــږ لوازمات دي

خير کۀ نن وايم چـې نشته
واړه تلـــــــونې بې ثبات دي

ګسه ستـــــرګه مې رپيږي
دَ راتلــــو ېې امکانات دي

پۀ چِـّلو مې رانده نۀ کړه
ښکلی نۀ دي خــو جنّات دي

دَ خيـــــام زړۀ ميکــــده ده
پکښې څــــومره براکات دي

خيام یوسفزے